Een zaterdagmorgen ergens in augustus een paar jaar geleden. Marcel belde me en vroeg of hij even kon storen. We kenden elkaar al jaren. Circa 20 jaar geleden had hij een machinefabriek in Limburg, ergens aan de grens, overgenomen. Ze maakten grote metalen onderdelen voor de offshore. Marcel kende zijn kracht en wist enkele jaren geleden al dat hij dit bedrijf niet naar een hoger niveau zou gaan tillen. Hij had een directeur aangenomen en samen met hem en twee anderen waren ze eigenaar. Marcel was wel de grootste aandeelhouder en stapte terug uit de dagelijkse gang van zaken. Een meesterlijke zet, want het bedrijf groeide uit naar een hoogwaardige toeleverancier voor verschillende bedrijven in het binnen en buitenland.
‘We zijn enige tijd geleden benaderd om het bedrijf te verkopen, en omdat ik interesse heb in een verkoop zijn we de gesprekken aangegaan. Ik ben de grootste aandeelhouder, zoals je weet, maar ik zie dat niet op mijn bankrekening. Altijd maar investeren en verder groeien’. Een diepe zucht volgde. ‘Mijn medeaandeelhouders willen eigenlijk niet en we onderhandelen met z’n allen met de kopende partij. Onze standpunten richting koper springen alle kanten op, maar ik zit helemaal vast aan de onderneming en ik wil dat het verkocht wordt. Kun je me helpen?’
De daarop volgende maandag zaten we met z’n allen om de tafel. Het werd een lang gesprek waarin bleek dat alle stand- en uitgangspunten anders waren. Iedereen had andere motieven en wilde om die reden wat anders. Niet verkopen, wel verkopen maar niet tegen die prijs. ’Ja maar, dat doe ik niet!’
Doorgaan, beslissingen nemen, uitleggen, onderhandelen, coördineren, vasthouden aan deadlines en ondertussen de kikkers in de kruiwagen houden. Soms ben je in mijn rol niet bij iedereen geliefd en is een dikke huid onmisbaar. Alles in de overtuiging dat na de verkoop alle aandeelhouders tevreden zouden zijn.
Het waren spannende tijden voor Marcel. Hij had de moed om de verkoop in gang te zetten en voor zichzelf te kiezen, maar dat zorgde soms voor wat spanningen onder de aandeelhouders. Regelmatig belde we ’s avonds even zodat hij rustig kon slapen.
Enkele maanden later zaten we bij de notaris, de contracten werden getekend en de gelden overgeboekt naar de aandeelhouders. De timing kon niet beter zijn, want enkele maanden later veranderde de markt negatief als gevolg van onverwachte macro economische ontwikkelingen.
